ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
15/1/23
Ασημένιες ανταύγειες
του χειμώνα καθώς ο ήλιος απόμακρος προσπαθεί να ζεστάνει
τα κρύα χέρια ,
και τις χαμένες αγάπες ,
σαν μια σπίθα ευτυχίας
που χαμένη
μέσα στα αλώνια της ζωής χορεύει μαζί με νεράιδες
για την άνοιξη που θα έρθει.
Ας μην γυρίσουμε την πλάτη αφήνοντας την φυγή
να γίνει ο επόμενος σταθμός της ζωής μας .
Αχ κάτι όνειρα που ζητάω
να μου πεις ,
για να τρέξει το μυαλό
σε τρελά ξεφαντώματα
με παραμυθένιους κόσμους ,όπου τα κάστρα
και οι μάγισσες
δεν μπορούν να φυλακίσουν την σκέψη μας ,
έτσι μπορούμε ακόμη
και στην άχνη Δύση
του χειμώνα
λίγο πριν χαθεί
ο απόμακρος ήλιος
εμείς να χτίσουμε
ένα όνειρο με χορούς
και ξεφαντώματα ,
νεράιδες και πριγκίπισσες ιππότες
και ονειροπόλους ποιητές ,
που μπορούν να χορεύουν
με τον έρωτα
ακόμη και στα παγωμένα σύννεφα
που γλιστρούν
προς τα κάτω ,
χωρις να χάνουν τις ελπίδες τις χαράς
σπέρνοντας τα λουλούδια
του χειμώνα στους αγρούς
και τα αλώνια ,
που οι νεράιδες τα βαφτίζουν
και τα δίνουν σχήματα
σαν σκηνικά από άλλους κόσμους
φαντασίας κι αγάπης
που ακόμη δεν είδαμε
δεν γνωρίσαμε,
παρά μόνο φανταζόμαστε .
Εκεί λοιπόν μαζί με όλα αυτά
της φαντασίας παιγνίδια
που βλέπουμε
μέσα στις άχρωμες περαστικές γκρι
ανταύγειες του χειμώνα ,
μπορώ να σε βλέπω
να φεύγεις κρατώντας
ένα κλεμμένο ανθό
της φαντασίας ,
ελπίζοντας ότι η ευωδία του θα είναι το σημείο
που θα σε βρω όταν
οι αλήθειες της ψυχής μου ζητήσουν την φωτιά
του έρωτα σου
να με κάψει ,
αγάπη μου …
ΠΟΙΗΣΗ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΕΡΓΟ